Kącik dla rodziców
Stresu doświadczamy wszyscy. Być może nie bylibyśmy w stanie podać jego definicji, ale nie da się żyć, nie doświadczając napięć i negatywnych emocji. Stres towarzyszy nam od urodzenia, wpływa na nasz układ krwionośny i nerwowy oraz wydolność całego organizmu. Pełni przy tym niezwykle ważną funkcję- jesteśmy bowiem zaprogramowani, by w sytuacji zagrożenia reagować instynktownie.. kiedy pojawia się nagłe niebezpieczeństwo, nie ma czasu na podejmowanie decyzji, dlatego, gdy tylko nasze zmysły zarejestrują pojawienie się bodźca interpretowanego jako zagrożenie, automatycznie uruchamia się tzw. reakcja stresowa, czyli uaktywnia się sympatyczna oś autonomicznego układu nerwowego. Zaczynają wydzielać się hormony (adrenalina, kortyzol) podnosi się ciśnienie krwi oraz poziom cukru, wzrasta potliwość, krzepliwość krwi, mięśnie się napinają, oddech staje się szybszy, płytszy, spada aktywność układu trawiennego i immunologicznego. Wszystko po to, by przygotować organizm na jedną z dwóch pierwotnych reakcji, czyli do „walki” albo do „ucieczki”.
Jeśli jesteśmy prawdziwie zagrożeni- tego rodzaju reakcja stresowa może uratować nam życie, np.: zdążymy odskoczyć przed spadającym na nas drzewem, uciec przed atakującym zwierzęciem, czy walczyć z próbującym nam zadać cios przeciwnikiem. Po ustaniu zagrożenia organizm automatycznie przełącza oś sympatyczną na parasympatyczną i nasze tętno zaczyna spadać, oddech się uspokaja a mięśnie rozluźniają. Ciało osiąga stan relaksu ponieważ nie jest konieczne dalsze pozostawanie w stanie alarmowym.
Zatem, gdy wszystko działa prawidłowo, stres nie powinien być zjawiskiem, którym należałoby się niepokoić, jest bowiem biologicznie zaprogramowanym mechanizmem adaptacyjnym. Coraz częściej okazuje się jednak, że ten mechanizm zaczyna nas zawodzić. Może się to objawiać na dwa sposoby. Po pierwsze tym, że błahe z pozoru sytuacje prowadza do uruchomienia reakcji stresowej; po drugie tym, że stres staje się stanem chronicznym i organizm nie przełącza się na fizjologiczny stan relaksu. Zazwyczaj oba te objawy występują równolegle- jeśli codziennie obiektywnie niegroźne sytuacje będą nas stresować, doprowadzi to do podwyższonego stanu napięcia i funkcjonowania organizmu w stanie podwyższonej czujności. Taki stan z kolei będzie prowadził do tego, że coraz mniejsze błahostki będą nas wytrącać z równowagi i powodować silne emocje. Dochodzimy tu więc, do pewnego błędnego koła, które utrudnia codzienne funkcjonowanie.
Przewlekły stres, zwany również chronicznym, czy długotrwałym, jest zjawiskiem niezwykle niebezpiecznym i nie bez przyczyny nazywa się go chorobą cywilizacyjną, czy też cichym zabójcą. Przy nadmiernej aktywacji współczulnej osi autonomicznego układu nerwowego pojawia się nadprodukcja hormonów stresu, co może powodować nadmierne przemęczenie organizmu, który zaczyna coraz gorzej funkcjonować. Na kolejnych etapach może dochodzić również do zaburzeń pracy serca i uszkodzenia komórek mózgowych. Mogą pojawić się wrzody żołądka i choroby: cukrzyca, zaburzenia układu trawiennego, czy nawet nowotwory, lub problemy psychiczne- depresja lub nerwica. Dodatkowo może to skutkować problemami z pamięcią, czy koncentracją uwagi. Nie bez powodu mówi się zatem, że reakcja stresowa jest jedną z najbardziej niszczycielskich reakcji dla naszego organizmu.
Czytaj więcej: Stres - czym jest i jaką rolę odgrywa w naszym życiu
7 powodów, dla których warto uczyć dzieci kodowania
Chcesz wesprzeć swoje dziecko w rozwoju? Zapewnić mu bezpieczną przyszłość? Pomyśl o programowaniu. Wiele wskazuje na to, że zawody oparte na tej umiejętności jeszcze długo będą cieszyły się powodzeniem. A jeśli nie myślisz jeszcze o przyszłości swojego malucha, pomyśl o jego teraźniejszości - programowanie to doskonała, rozwijająca myślenie zabawa, z której korzyści trudno zliczyć.
Czytaj więcej: 7 powodów, dla których warto uczyć dzieci kodowania
Szachy wpływają nie tylko na rozwój intelektu dziecka...
Szachy kształtują także osobowości dzieci!
Czytaj więcej: Szachy wpływają nie tylko na rozwój intelektu dziecka...
“Mam tę moc”, czyli o motywacji wewnętrznej dziecka
Motywacja to energia i moc, która popycha do działania. Jest zmienną cechą, dlatego nie można mówić o jej stałym poziomie. Wyjaśnia to, dlaczego w niektórych sytuacjach mamy ogromną chęć do wykonania określonych czynności, innym zaś razem, przy zachowaniu ich równej atrakcyjności, już tak bardzo nam się nie chce. Jak zatem zarządzać tą energią, aby dodawać (a raczej nie podcinać) skrzydeł swoim dzieciom zamiast sterować ich rozwojem jak podczas pielęgnacji drzewka bonsai?
„Każde dziecko rodzi się z naturalną motywacją do samorozwoju: chce odkrywać i poznawać świat, nabywać nowe kompetencje i umiejętności. Bywa, że traktuje się je jako formę, którą należy odpowiednio wypełnić. Dziecko jednak od pierwszych chwil swojego życia jest aktywnym, dążącym do autonomii małym człowiekiem, odpowiedzialnym za własny rozwój. Potrzebuje mieć wpływ na swoje życie i decyzje, a także wybierać, czego chce się nauczyć, co poznać, kim być.”
(fragment z książki: „Dodaj mi skrzydeł. Jak rozwijać u dzieci motywację wewnętrzną?”).
Cała Polska czyta dzieciom - zapraszamy do udziału w akcji.
Zapraszamy codziennie Rodziców, Dziadków, Babcie, Ciocie, Wujków, Braci i Siostry do
naszego przedszkola z ciekawą książką, której czytania dzieci chętnie posłuchają!!
Poniżej w linku "Złota lista" przestawiamy państwu Złotą listę książek polecanych przez Fundację „ABCXXI – Cała Polska czyta dzieciom” do czytania dzieciom
A pod poniższym linkiem można posłuchać, jak aktorzy czytają książki najmłodszym. Posłuchajcie!
Strona 8 z 14
